Kiechle

Kiechle.
​Arno Kiechle vestigde in 1947 in Waiblingen, samen met Karl Mast zijn voormalige collega van de 'Kunstgewerbeschule' in Stuttgart, het keramiek atelier Kiechle & Mast. In 1949 stopte Karl Mast met deze samenwerking en heeft Arno Kiechle de werkzaamheden onder zijn eigen naam voortgezet. Vanaf 1952 was de firma op de beurzen in Frankfurt/Main vertegenwoordigd en tijdelijk ook met keramiek voor technische doeleinden. Het productieprogramma toonde voornamelijk sier- en kunstkeramiek maar sporadisch werden tegels voor tegelkachels vervaardigd. 
In 1955 kwam Adele Bolz in dienst als decortekenaar. Zij ontwierp met haar decoren voorzien engobe-keramiek met ritzdecoren en een kleurrijke glazuurinvulling. Behalve vazen werden voornamelijk wandborden en wandtegels vervaardigd. Hiermee bepaalde zij in ruime mate het gezicht van de firma en droeg bij tot een positieve ontwikkeling die zich ook liet zien in de toename van het aantal werknemers. In 1950 waren dat er 4 en 10 jaar later was dit gegroeid tot 20 mensen.
In 1958 verhuisde het bedrijf naar Fornsbach. Arno Kiechle ontwierp de vormen van vazen, draaide talrijke uitgangsvormen voor vazen zelf en zorgde voor de ontwikkeling van de keramische afwerking. Een jaar later stapte Adele Bolz over naar Ruscha. Haar opvolgster in het zelfde jaar was Luise Haas. 
Tijdens de eerste helft van de jaren-60 liep de productie terug ondanks de constante kwaliteit van haar ontwerpen en de overschakeling naar nieuwe technieken en creatieve ideeën van Arno Kiechle. In 1968 verliet Luise Haas het bedrijf en een jaar later stierf Arno Kiechle. Hij is tot aan zijn dood werkzaam geweest in het atelier. Een poging van zijn vrouw Dorothea Kiechle om het bedrijf in een afgeslankte vorm voort te zetten liep op niets uit. In 1972 werd de werkplaats gesloten en op 30 juni 1972 werd de firma definitief opgeheven. De vazen van Kiechle met een zwarte matte ondergrond behoren tot de mooiste van hun soort zowel in ontwerp als in uitvoering. Wandborden en wandtegels zijn moeilijk te vinden en dat geldt eigenlijk nog meer voor de vazen. Afzonderlijke decoren bleven meestal 3 tot 4 jaar in het programma, maar in enkele gevallen ook wel 8 jaar. Vazen van Kiechle zijn aan de onderkant gemerkt met een typische handmatig gegraveerde tekst. Een gestileerde roos als verwijzing naar Rosenheim, de plaats waar hij in 1923 samen met zijn broer hun eerste keramiekatelier begon en verder een merk van de decorateur en een vormnummer. Engobe is een dunne afwerklaag met een lange verwerkingstijd, wit of gekleurd, die op het ongebakken aardewerk wordt aangebracht om een glad oppervlak te verkrijgen. Vaak is er een vloeimiddel aan toegevoegd. Het opbrengen gebeurt d.m.v. dompelen, spuiten of kwasten. In de 50-er jaren is deze techniek veelvuldig toegepast waarbij vazen met ritzdecoren werden voorzien en de hierbij ontstane vlakken handmatig met gekleurd glazuur werden ingevuld.

​Kiechle.
​In 1947 Arno Kiechle established a ceramics workshop Kiechle & Mast at Weiblingen, together with his former colleague Karl Mast at ‘Kunstgewerbeschule Stuttgart’. In 1949 Karl Mast ended this co-operation and Arno Kiechle continued activities under his own name. From 1952 the concern was represented at the Frankfurt am Main fairs, for the time being also with ceramics for technical purposes.
In 1955 Adele Bolz was employed as decoration designer. She created the so-called ritz decorations (scratchings into the unbaked clay) in engobe ceramics in which she provided the thus arisen areas with different colours of glaze.
Apart from vases mainly wall and floor tiles were produced. She was vital to the concern with her contribution to a positive development showing itself in the increase of personnel employed. In 1950 there were 4 employees. 10 years later the number had grown into 20 people employed.
In 1958 the concern moved to Fornsbach. Arno Kiechle designed the shapes of the vases, modelled numerous base shapes for vases himself being responsible for the development of ceramic finishing. A year later Adele Bolz switched to Ruscha. That same year she was succeeded by Luise Haas.
During the First half of the 60-s production failed to increase notwithstanding the constant quality of her designs and the move to new technology and Arno Kiechle’s creative ideas. It was in 1968 that Luise Haas left the company and Arno Kiechle died one year later. Until his death he was active in the workshop. An attempt of his wife Dorothea Kiechle to continue the business in slimmed-down form ended in a failure. In 1972 the workshop was closed and the firm was abandoned permanently on 30th June 1972. Kiechle vases with a black matt substrate are among the most splendid of their kind both in their designs and in their completion. Wall plates and wall tiles are hard to find. This applies even more so for the vases. Most of the time single decorations remained 3 to 4 years in the production range, but in some cases extended to 8 years. Kiechle vases have been marked with a typically hand-engraved text. A stylised rose as a reference to Rosenheim, the place where he started his First ceramics workshop together with his brother in 1923, followed by a mark of the decorator and a shape number. Engobe is a thin finishing layer that takes a long processing time, either white or coloured, applied on unbaked earthenware to obtain a smooth surface. Often a flux has been added. Application takes place by immersion, spraying or by brush. This technique has frequently been applied in the 50-s, providing vases with ritz decorations, filling the surfaces originating in his process manually with coloured glaze.

Bron: 
https://www.fatlava-schiedam.com

Winkelwagen

Geen artikelen in winkelwagen.

Nieuwsbrief

Meld u aan voor onze nieuwsbrief
Aanmelden
© 2015 - 2024 de Rommelkoning | sitemap | rss | webwinkel beginnen - powered by Mijnwebwinkel